De lezers weten dat ik geen econoom ben. Verre van dat zelfs ?, maar ik waag me toch aan een korte overweging op dat vlak.
Het spook van de inflatie waart al weer een tijdje rond. De rente stijgt en zelfs het r-woord verschijnt weer regelmatig in de kolommen van de schrijvende pers. De excessieve stijging van energiekosten en brandstofprijzen wordt als voornaamste oorzaak van de hoge inflatie gezien. De overheid droeg haar steentje bij door bijvoorbeeld de accijns op brandstof te verlagen, maar inmiddels zitten we weer op het niveau van daarvoor. Als het internationale bedrijfsleven ook zijn verantwoordelijkheid zou nemen, zou de inflatie niet zo’n gevaarlijke vlucht nemen en lag een recessie niet op de loer. Een kwestie van maatschappelijk verantwoord ondernemen. De winsten van oliemaatschappijen en (internationale) energiebedrijven schieten door het plafond, maar dat weerhoudt hen er niet van de stijging van olie- en gasprijzen op de internationale markten direct en meedogenloos aan de consument door te berekenen.
Laten we een voorbeeld nemen. De winst van Shell bedroeg in de afgelopen vijf jaar gemiddeld 8 miljard euro. Het zogenaamde verlies van 20 miljard in coronajaar 2020 blijkt na uitfiltering een weliswaar kleine winst van 5 miljard te zijn. De winst over het eerste kwartaal van 2022 bedroeg zelfs 7,1 miljard, wat een record betekende. En ondertussen stijgen de prijzen aan de pomp tot ongekende hoogte.
Nog een voorbeeld. Heineken. Het coronajaar 2020 was uiteraard een minder jaar voor Heineken, maar de bierbrouwer kon het jaar toch nog afsluiten met een winst van 1,2 miljard op een omzet van 19,7 miljard. Over 2021 was de winst bijna drie keer zo hoog (3,4 miljard) met slechts een lichte stijging van de omzet tot 21,9 miljard. Toch aarzelt onze nationale biertrots geen moment om de stijgende grondstofprijzen onmiddellijk middels een onlangs aangekondigde prijsstijging van 5,8% voor de horeca, aan zijn afnemers door te berekenen. Een biertje zal dus duurder worden met alle gevolgen ervan voor de inflatie.
Kortom, als we iets aan de inflatie willen doen, moeten we het internationale bedrijfsleven aanspreken op zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid. Maar ja, of we die verantwoordelijkheid kunnen verwachten van een onderneming die onder leiding van Jeroen van der Veer niet zo lang geleden nog corrupte wetenschappers omkocht om met ondeugdelijke artikelen de klimaatdiscussie valselijk te beïnvloeden, lijkt een utopie.
Natuurlijk zullen bedrijfskundigen en economen met allerlei redenen komen waarom de manier waarop deze bedrijven handelen noodzakelijk is voor een gezonde bedrijfsvoering, lees voor de aandeelhouder, maar die grammofoonplaat kennen we nu wel. Een keer buiten de box denken kan nooit kwaad toch?
Ik ga nu maar een biertje drinken zolang het nog te betalen is…. 🙂
Tot de volgende keer…!