Wat een helder verhaal van Sjeng Scheijen in NRC van zaterdag 3 september. Eindelijk weer eens iemand die begrijpt waar het bij literatuur en kunst in het algemeen om gaat. Ook ik heb mij geërgerd aan de gratuite betogen van zogenaamde deskundigen in de door Scheijen genoemde gezaghebbende media. Deskundigen misschien wel, maar dan niet op het gebied van literatuur en kunst. Ik heb Hubert Smeets hoog zitten als kenner van Rusland en zijn cultuur. Maar dat hij in Raam op Rusland schaamteloos papegaait wat Yermolenko, als Oekraïner niet bepaald onpartijdig, verkondigt gaat ook mij te ver. Yermolenko mag filosoof zijn, maar van literatuur heeft hij geen kaas gegeten. Laat Smeets zich bij zijn leest houden en niet een pad gaan bewandelen dat vroeger of later leidt tot boekverbrandingen en andere onder totalitaire regimes geliefde maatregelen tegen alles en iedereen die zich niet expliciet achter het regime stelt. De kracht van literatuur is juist dat het gaat over universele waarden en dilemma’s. En aanzet tot nadenken. Dat dat in bepaalde en in mijn ogen verdachte kringen als gevaarlijk wordt beschouwd en daarom moet worden uitgeroeid, laat de geschiedenis ruimschoots zien. Goede kunst en goede literatuur laat iedereen ervan genieten. Juist omdat het culturele grenzen overstijgt. Alsof je alleen als christen van de Mattheus Passion kan genieten, of alleen als jood van virtuoos vioolspel van Menuhin of Perlman.
Categorieën