Categorieën
Blogbericht Paul

heerlijk, maar alleen

ik memoreerde het al in een vorig blok. Het delen van een mooie ervaring is belangrijker dan het beleven ervan. En dat blijkt steeds weer. Ook vandaag op het strand aan de oceaan. Een strakblauwe lucht met felle zon, 25 graden en niemand te bekennen. De oceaan lag er prachtig bij, zover je kon kijken niets te zien, geen schip, geen booreiland, geen windmolens, niets. Een overweldigende ruimte, soms beangstigend door zijn uitgestrektheid, wat me op zo’n moment plotseling kan aangrijpen. De schoonheid van het ongerepte. Natuur in zijn mooiste verschijning. Hoewel je ziet dat de mens er alles aan moet doen om het strand te behouden. Vergeleken bij veertig jaar geleden is er niet veel meer van over en alle zeilen worden bijgezet om de kwetsbare duinen met extra zand te beschermen tegen het steeds verder oprukkende water. Uiteindelijk zullen we het onderspit delven en zal het presqu’ile onverbiddelijk worden opgeslokt door de oceaan. Zo’n moment wil je delen. De schoonheid en de kwetsbaarheid gaan hand in hand, zoals ook bij de mens de jaren onvermijdelijk hun tol eisen en ook de mooiste vrouw eindigt als verschrompeld, kromlopend overblijfsel van wat het eens was. levende schoonheid is niet blijvend. De schoonheid van de kunst, van muziek, schilderkunst, van literatuur is eeuwig. Daar troosten we ons dan maar mee…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *